เนื่องจากเธอเสียชีวิตช้า มาริโกะ คุโดะจึงเป็นคนโดดเดี่ยวไปตลอดชีวิต วันนี้ฉันยังคงนับเงินที่เหลืออยู่บนโต๊ะ ``ยูกิจิซังมีอันหนึ่ง โนกุจิซังมีอันหนึ่ง...อา...'' หลังจากวาดสี่เหลี่ยมสองสามอันเพื่อคลายความกังวลของเธอ เธอก็เรียกเจ้าของบ้านของเธอ ซากาตะ ``แล้วตอนนี้ล่ะ?'' ``ฉันจะไปถึงที่นั่นใน 10 นาที'' ฉันได้คุยกับซากาตะเกี่ยวกับการจ่ายค่าเช่าเพื่อแลกกับไอ้เวรนั่นแล้ว วันรุ่งขึ้น ซากาตะขอให้มาริโกะทำหน้าที่เป็นใบหน้าของเขา ในชีวิตของเธอที่เต็มไปด้วยความขึ้นๆ ลงๆ ในที่สุดช่วงเวลาที่เธอรอคอยก็มาถึง...